Pura vida

Laatste dagen hebben wij doorgebracht in Alajuela. Dagen die met name gevuld waren met eten, slapen, zwembad hangen, eten slapen en een mislukte trip naar de Poas vulkaan. Dat laatste is wel noemenswaardig. Redelijk op tijd opgestaan en in onze Jimny gestapt. Na 40 uur rijden bij het reservaat aangekomen. Vandaaruit was t nog 5 minuten rijden. Entree tot het reservaat was ongeveer 40 dollar voor ons 4tjes. Weer was goed bij vertrek dus ik had gewoon mijn korte broek aangehouden en teenslippers onder gebonden. 't was boven op de vulkaan fris maar niet ijskoud. De regen maakte 't minder. Vervelend die wolken maar het ergste van alles was dat de vulkaan niet te zien was. Het was 1 grote witte vlek. Zicht van 20 meter diep terwijl daaronder ergens een krater zou moeten zijn. Echter deze is 300 meter diep. Af en toe een stinkende zwaveldamp maar anders hadden wij niet eens geloofd dat we op een vulkaan stonden. Na 15 minuten in een regen te hebben gestaan en een teleurstelling rijker weer vertrokken. We hebben in ieder geval iets anders kunnen doen dan slapen, eten, zwembad hangen, slapen en eten. Vandaag, de laatste dag nog wel iets opvallends. Roos heeft ongunstig gelegen tov de airco. Stijve nek is 't gevolg. Ze werd door Patty al vergeleken met een gehandicapt reigertje. Nou " dat kan echt niet" Patty. Iedereen ziet op tegen de terugreis echter langer hier blijven en blijven eten, zwembad hangen en slapen is een minder aantrekkelijker optie. Dussss, we gaan en er wordt nu al gesproken over wat we gaan eten als we thuis zijn. Lang leve Patty 's keuken.
Het was een onvergetelijke reis. Prachtige natuur gezien.......laatste dagen in Alajuela hebben wat minder indruk gemaakt maar het verblijf in de stad heeft ook wel duidelijk gemaakt dat het niet overal pura vida is. Armoede en verschil tussen rijk en arm is duidelijk zichtbaar.